Kunstbeurs: Art Rotterdam 2019

Ik mocht dit jaar op persreis met Rotterdam Info/Rotterdam Partners naar Art Rotterdam Week, waar ik onder andere nieuwe exposities zag in het Nederlands Fotomuseum en de Kunsthal, rondliep op Object en Haute Photografie en uiteraard de Art Rotterdam kunstbeurs bezocht (te zien van 7 tot en met 11 februari 2019). Dat was voor mij ook dit jaar echt weer een hoogtepunt. Ik zal hieronder mijn favoriete werken met jullie delen.

Alex van Warmerdam

De meeste Nederlanders zullen op zijn minst vaag bekend zijn met de duistere en absurdistische humor van de Nederlandse filmregisseur Alex van Warmerdam (met name in zijn films Ober en de voor een Cannes-prijs genomineerde film Borgman). Ik moet bekennen dat ik niet zo bekend was met zijn schilderijen omdat ik over het algemeen niet zo warmloop voor figuratieve kunst. Maar deze tronie (Innocence, 2019) in de Grimm galerie stand viel me meteen op. Ik hou van zijn verfstreek en schijnbaar intuïtief gebruik van kleur - hij lijkt deze man echt te hebben gevangen (ondanks dat het een niet bestaand persoon is), haast meer dan een foto hem recht zou kunnen doen.

Martina Klein

De monochrome werken van Martina Klein staan al een tijdje op mijn wishlist! De kunstenaar maakt de verf zelf door pigment aan olie toe te voegen, wat resulteert in buitengewoon intense en levendige kleuren. Gezien in de booth van Slewe.

Maria Roosen

Het mag duidelijk zijn: ik ben een 'sucker' voor het werk van Maria Roosen. Haar kunst (inclusief mijn eigen recente aankoop) is waanzinnig origineel en humoristisch en het daarnaast zijn vaak sterke statements 🙂 Deze tompoezen in de Fons Welters booth kregen in ieder geval veel aandacht!

Thomas Trum

Het lijkt goed te gaan met Thomas Trum (1989!), ik zie zijn werk ineens overal 🙂 Deze grote groene beauty spotte ik in de booth van Galerie Vivid. Deze jonge kunstenaar houdt van experimenteren met nieuwe technieken en materialen, die ongetwijfeld het gevolg zijn van het feit dat hij een tijd lang huizen schilderde in saai wit en grijs 😉 Dit werk werd overigens aangekocht door Maxima!

Ulla Stina-Wikander

Wat gebeurt er als je twee typische aspecten uit de klassiek feminiene en huishoudelijke sfeer neemt (koken en haken) en ze vervolgens combineert? Deze keukenapparatuur wordt onder de zorg van Ulla Stina-Wikander in principe onbruikbaar, wat weer kan worden geïnterpreteerd als de ultieme feministische statement op zichzelf 🙂 Zelfs de verbeeltenis doet denken aan het huiselijke White Picket Fence stereotype! Gezien in de Cokkie Snoei booth.

Alex Farrar

De Britse kunstenaar Alex Farrar experimenteert met 'zweet' op bedlinnen of beter gezegd: het zweetachtige mengsel dat wordt gebruikt op Hollywood-sets 🙂 Terwijl zijn Sweat-serie in eerste instantie abstracter begon, bieden deze nieuwere, meer figuurachtige werken meer intimiteit en lijken ze tegelijkertijd dynamischer: alsof het fysieke onderwerp ieder moment kan terugkeren. Je voelt je er ook wel een beetje een voyeur door. Ze herinneren me ergens ook aan die Yves Klein werken. Gezien in de Dürst Britt & Mayhew booth.

Rafaël Roozendaal

Het werk van Rafaël Roozendaal is bijna altijd geïnspireerd door het internet. Hij heeft eerder websites verkocht (met een clausule waarin staat dat de website open moet blijven voor het publiek) en hij was ook de kunstenaar die het beroemde BYOB-concept (Bring Your Own Beamer) startte, wat resulteerde in een golf van creatieve evenementen over de hele wereld. Het leuke van deze digitale artiest is dat hij zijn kunst vertaalt naar analoge materialen. Je bekijkt hier in feite een abstractie van een website in deze twee gigantische werken van 305x144 cm: Abstract browsing 18 08 04 (Dropbox) (2018) en Abstract browsing 18 08 01 (Google Spreadsheets) (2018). Gezien in de Upstream Gallery booth.

Jay Gard

Dit werk van Jard Gard zag ik in de Sexauer Gallery booth tijdens Art Rotterdam. Deze Duitse kunstenaar is geïnteresseerd in beeldtaal en produceert vaak grote, monumentale installatiestukken. Deze kleurcirkels zijn prachtige visuele statements. Het werk aan de voorkant klapt steeds om waardoor de kleuren iedere minuut wisselen. Absoluut prachtig!

Willem Besselink

Ik zag de kunst van Willem Besselink twee keer tijdens Art Rotterdam Week 🙂 Eerst zijn werk 'Dubbelganger' dat in feite een (interne) architectonische toevoeging vormt op het Kunsthal gebouw en later op de dag deze kinetische installatie bij Art Rotterdam in de NLisUSart Galerie booth. Zijn werken zijn vaak (suggesties van) structuren, vaak opgebouwd uit verschillende materialen zoals staal of (zoals in dit geval) linten. De subtiele manier waarop de linten bewogen op de wind van de plafondventilator was prachtig.

D.D. Trans

"Art is the manifestation that the ordinary is the extraordinary" (citaat van de Franse kubistische schilder Amedee Ozenfant) 🙂 Ja, op deze foto kijk je naar een keukenspons die in colorfield/hard edge stijl beschilderd (geweekt?) is door de Belgische kunstenaar D.D. Trans. Ik zag het werk bij Galerie Ramakers. De kunstenaar staat erom bekend gewone alledaagse objecten met minimale aanpassingen te transformeren en vervolgens uit hun natuurlijke context te halen. Eén ding is zeker: you either love it or hate it 😉.